رقص پنجه های طلایی در خاک - بیاد هنرمند سفرکرده جلال ذوالفنون

خبر بسیار کوتاه بود جلال ذوالفنون از اساتید بی بدیل موسیقی ایرانی و نوازنده برجسته سه تار بخواب ابدی فرو رفت. استاد جلال ذوالفنون پس از عمل قلب باز در بیمارستان «ایرانمهر» بستری شده بود و گزارشهای اولیه مبنی بر بهبودش بود که عصر امروز حالش به هم خورد و به بیمارستان البرز انتقال یافت. شوربختانه تلاشهای پزشکان اینبار نتیجه نداد و جلال ذوالفنون دار فانی را وداع گفت تا رقص پنجه های طلایی اش در خاک مضراب گیرد.

او فراگیری موسیقی را از ده سالگی در خانوادهای اهل موسیقی شروع کرد وسپس برای ادامهٔ تحصیل به هنرستان موسیقی ملی رفت و در آنجا با سازهای دیگر چون تار و ویلن آشنا شد. در هنرستان از رهنمودهای موسی معروفی در زمینه تکنیک سه‌تار برخوردار شد. هم‌زمان با تأسیس رشته موسیقی در دانشکده هنرهای زیبا، به آنجا راه یافت. آشنایی با شخصیت‌های موسیقی ملی ایران از جمله نورعلیخان برومند و دکتر داریوش صفوت، شناخت تازه‌ای از موسیقی اصیل ایران و امکانات وسیع سه‌تار برای وی به ارمغان آورد و از سال ۱۳۴۶ فعالیت خود را روی سه‌تار متمرکز کرد.

او از روش‌های اساتیدی چون ابوالحسن صبا، ارسلان درگاهی و همچنین راهنمایی‌های احمد عبادی بهره یافت. پس از پایان دانشکده در همان جا و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ملی به تدریس سه‌تار پرداخت. در این سال‌ها از راهنمایی یوسف فروتن و سعید هرمزی که از نوازندگان قدیمی سه‌تار بودند برخوردار گردید تا بدانجا که سبک مخصوص خود را ابداع کرد که بموازات روش هنرستان موسیقی توسط تعدادی از نوازندگان برجسته آموزش داده میشد.

جلال ذوالفنون آثار نوشتاری و صوتی فراوانی در زمینه ی موسیقی ایرانی از خود به جای گذاشته که از بین آنها می‌توان آلبوم‌های گل صدبرگ و آتش در نیستان با صدای شهرام ناظری را نام برد. او همچنین با هنرمندان بسیاری برنامه مشترک اجرا کرد. حسام‌الدین سراج معتقد است که جنس صدای ساز جلال ذوالفنون بسیار عرفانی و دلنشین بود به نوعی که تا اعماق وجود انسان رسوخ می‌کرد.