و بالاخره سینمای ایران شبی را تجربه کرده بود که تصورش تا یکسال پیش برای کمتر صاحب نظری محتمل می نمود. اصغر و اسکار همدیگر را در آغوش کشیدند و شبی فراموش نشدنی برای سینمای ایران رغم زدند. بدون شک این شب تا سالیان سال در خاطره سینمای ایران باقی خواهد ماند و شاید به این زودیها تکرار شدنی نباشد.
سینمای ایران از آبی و رابی آوانس اوگانیانس در سال ۱۳۰۸ تا جدایی اصغر فرهادی راهی بس طولانی را طی کرده است. سینماگران بسیاری آمدند و رفتند که افزون بر مشکلات معمول سختی انواع و اقسام ناملایمات دستگاههای اجرایی و ممیزی را تحمل کردند ولی چراغ آپارات این سینما را روشن نگه داشتند.
این موفقیت مبارک فرهادی وجامعه هنری ایران باشد. ادای احترامی میکنم به همه سینماگران مستقل این مرزوبوم که تلخی از دست دادن خانه سینما قدری برایشان شیرین شد.
in ahang mozakhrafo var dar az rooy sitet
پاسخحذفاشتر به شعر عرب در حالت است و طرب
حذفگر تو شوقی به سر نداری کج طبع جانوری هستی
میتونید Stop رو بزنید و موسیقی را قطع کنید.
حذف